Muzyka stanowi dla niektórych istotną część życia. Z tą formą sztuki obcujemy praktycznie codziennie, bo praktycznie co dzień wielu z nas słucha radia, odtwarzacza MP3, radia internetowego czy utworów zapisanych w pamięci telefonu komórkowego obsługującego odpowiedni format plików muzycznych.
Dzięki rozwojowi techniki utwory muzyczne już jakiś czas temu uniezależniły się od swych nośników. Dzisiaj na urządzeniu wielkości środkowego palca dłoni można zapisać w postaci cyfrowej ogromną ilość piosenek, melodii, dźwięków, które kiedyś zajmowały całe szafy. Płyty winylowe miały w porównaniu do dzisiejszych nośników ogromne rozmiary, a zapisane na nich utwory - dużo gorszą jakość.
Dawniej płyta gramofonowa była sposobem na podryw. Obecnie płyty analogowe kolekcjonują jedynie miłośnicy staroci, osoby interesujące się historią sztuki i fanatycy. Winyl jest też chętnie używany przez didżejów, czyli osoby zajmujące się produkcją i miksowaniem muzyki, urozmaicaniem brzmień istniejących dźwięków.
Płyty winylowe są chętnie wykorzystywane, ponieważ (w opinii wielu fachowców) dzięki nim można łatwo uzyskać lepsze brzmienie niż za pomocą nośników cyfrowych. Szybka zmiana głowicy w wybrane miejsce pozwala odczytać momenty cichsze i głośniejsze.
W PRL-u płyta analogowa służyła jako pocztówka dźwiękowa, czyli nietypowa płyta gramofonowa. Podłożem (nośnikiem mechanicznym) tej płyty była kartka pocztowa, którą laminowano cienką warstwą tworzywa sztucznego.